KOHTALO EROTTAA, KUVA YHDISTÄÄ. INKERILÄINEN PERHEALBUMI – NÄYTTELY / ниже по-русски (Albatross)

Näyttely joudutaan sulkemaan putkiremontin takia aiottua aikaisemmin. Viimeisen kerran avoinna perjantaina 16.9. klo 12-17!

KOHTALO EROTTAA, KUVA YHDISTÄÄ.

INKERILÄINEN PERHEALBUMI -NÄYTTELY ALBATROSSISSA 6.-16.9.2022

Kohtalo erottaa, kuva yhdistää. Inkeriläinen perhealbumi -näyttely heijastaa sirpaleita inkeriläisten kohtaloista. Se valottaa inkeriläisten historiaa monesta eri näkökulmasta. Valokuvia on kerätty eri maissa asuvilta ihmisiltä, joiden juuret ulottuvat Inkeriin.

Kuvien kerääminen alkoi jo 2000-luvun alussa Inkerin kulttuuriseuran toimesta. Suomalais-venäläisessä kulttuurifoorumissa sovittiin Leningradin alueen kulttuurikomitean kanssa, että kuvista tehdään venäjänkielinen versio. Se oli esillä Pietarissa marraskuussa 2006. Suomeen näyttely ei koskaan tullut. Vuonna 2017 valmistui ruotsinkieliset näyttelykuvat. Varojen puutteen takia suomalainen versio saatiin maailmaan vasta syksyllä 2020 Nouse Inkeri ry:n jäsenten keräysvarojen tuella. Näyttelyä on samalla uudistettu. Uudessa, moniäänisessä näyttelyssä on ensimmäistä kertaa mukana kuvapaneeleita, jotka kertovat inkeriläisten siirroista Suomeen jatkosodan aikana, pakenemisesta Ruotsiin ja heimosotilaiden kohtaloista. Näyttelyn on koonnut valtiot. tohtori Helena Miettinen.

Inkeriläiset joutuivat viime vuosisadalla etnisen vainon uhreiksi. Heidät karkotettiin pois kotiseudultaan, heitä vangittiin ja tuomittiin vankileireille. Kuolemantuomioita jaettiin herkästi etenkin kiihkeimpinä vainon vuosina 1937–38 tekaistuista syistä. Stalinin hullunmyllyn seurauksena perheet hajosivat ja yhteydet omaisiin katkesivat. Joskus lopullisesti.

Valokuvalla on hajalle revitylle inkerin kansalle erityisen tärkeä merkitys. Sitä kuvaa Kazakstaniin karkotetun inkeriläisperheen lähettämän valokuvan takana oleva liikuttava teksti: Kohtalo erottaa, kuva yhdistää, joka on poimittu näyttelyn otsikkoon. Karkotustiet kiertänyt kuva saattaa olla ainoa muisto omaisista. Repaleisenakin se kantaa rakkaita ja joskus myös raskaita muistoja.

 

Näyttely koostuu 30 kuvataulusta.

Näyttelyn koonnut ja suunnitellut valtiotieteiden tohtori Helena Miettinen on Helsingissä syntynyt inkeriläispakolaisäidin tytär. Myös Miettisen perheen tarina on näyttelykuvien joukossa. Miettisen äidin paettua sisarensa kanssa Suomeen vuonna 1929 muu perhe jäi Neuvostoliittoon. Vasta 60 vuoden jälkeen yhteydet löytyivät. Sisarukset tapasivat toisensa vain yhden ainoan kerran ja saivat tietää toistensa elämänvaiheista. Äidin pakolaisuudesta tuli Miettiselle voimavara. Hän on tutkinut inkeriläisyyttä monipuolisesti ja toteuttanut erilaisia kulttuuriprojekteja.

 

Valokuva1: Keski-Aasiaan Pahta-Araliin Inkeristä karkotettu Kuparisten perhe. Inkerin kulttuuriseuran arkisto

Kuva 2: Helena Miettisen äiti Lyyli Karhula kuvattuna Terijoen karanteenileirillä Inkeristä paon jälkeen. EK- VALPOn arkisto

Kuva 3 Vuoleelta, Inkeristä paennut Toivo Vaske taisteli jatkosodassa Suomen armeijassa tiedustelujoukoissa. Sodan jälkeen hän joutui pakenemaan Kanadaan.

Näyttelyn toteuttaa Nouse Inkeri ry, joka inkeriläisen kulttuurin monipuolisen edistämisen ohella ylläpitää Mooses Putron kotimuseota Taipalsaarella osoitteessa Putronniementie 33, 54930 Levänen.

 

Helena Miettinen

Hallituksen puheenjohtaja

Nouse Inkeri ry

041 5455 000

 

Avajaisten ti. 6.9. yhteyteen järjestetään Ukrainan sota ja inkeriläiset keskustelutilaisuus. Lisätietoja täältä

 

 

СУДЬБА РАЗЛУЧАЕТ, ФОТО ОБЪЕДИНЯЕТ

ВЫСТАВКА «СЕМЕЙНЫЙ ФОТОАЛЬБОМ ИНГЕРМАНЛАНДЦЕВ» C 6 ПО 16.9.2022, АЛБАТРОСС

 

Судьба разлучает, фото объединяет. Выставка «Семейный фотоальбом ингерманландцев» отражает фрагменты судьбы ингерманландского народа. Выставка проливает свет на историю ингерманландцев с разных точек зрения. Фотографии получены от людей, проживающих в разных странах, и имеющих свои корни в Ингерманландии.

Сбор фотографий начался уже в начале 2000-х годов по инициативе «Общества ингерманландской культуры». На Российско-финляндском культурном форуме была достигнута договоренность с Комитетом культуры Ленинградской области о подготовке выставки с описанием на русском языке. Она была представлена в Санкт-Петербурге в ноябре 2006 года. В Финляндию выставка так и не попала. В 2017 году к фотографиям было подготовлено описания на шведском языке. Из-за нехватки финансирования описание на финском языке было подготовлено только осенью 2020 при помощи денежного сбора Общества «Nouse Inkeri». В то же время выставка была обновлена. Впервые в новую полифоническую выставку вошли фотопанели о переселении ингерманландцев в Финляндию во время советско-финской войны, о том, как они бежали в Швецию, и о судьбах племенных солдат. Выставка организована доктором общественно-политических наук Хеленой Миеттинен.

Ингерманландцы стали жертвами этнических репрессий в прошлом веке. Они были депортированы с родных мест, арестованы и отправлены к лагерям военнопленных. Смертные приговоры легко применялись, особенно в самые жестокие времена репрессий в 1937-38 годы по придуманным причинам. В результате сталинского безумия распались семьи и оборвались контакты с родственниками. Иногда навсегда.

Фотография имеет особое значение для разброшенного по миру народа ингерманландцев. Об этом свидетельствует текст, написанный в обратной стороне фотографии, присланной депортированной в Казахстан ингерманландской семьей: «Судьба разлучает, фотография объединяет», который стал названием выставки. Эта фотография может быть единственным напоминанием о родственниках. Даже будучи порванной, она несет дорогие, и порой тяжелые воспоминания.

Выставка состоится из 30 фотокартин.

Выставку спроектировала доктор общественно-политических наук Хелена Миеттинен. Она родилась в Хельсинки, является дочерью ингерманландской матери-беженца. Также история семьи Миеттинен входит в число экспонатов выставки. Когда мама Миеттинен бежала в Финляндию со своей сестрой в 1929-ом году, остальная семья осталась в Советском Союзе. Только спустя 60 лет контакты были возобновлены. Семья встретилась один раз и только тогда они узнали о жизненных судьбах членов своей семьи. Беженство матери стала важным ресурсом для Миеттинен. Она многосторонне исследовала судьбу ингерманландцев и организовала разные культурные проекты.

Фото 1: Семья Купаринен, которую депортировали из Ингерманландии в Пахта-Арал в центральную Азию. Архив «Общества ингерманландской культуры»

Фото 2: Мать Хелены Миеттинен Лююли Кархула в карантинном лагере Терийоки после побега из Ингерманландии. Архив ЭК ВАЛПО

Фото 3: Сбежавший из деревни Вуолы (Ингерманландия) Тойво Васке воевал на советско-финской войны на стороне финской армии в силах разведки. После войны он вынужден был бежать в Канаду.

 

За организации выставки отвечает Общество «Nouse Inkeri», которое кроме сохранения и развития ингерманландской культуры отвечает за работу домашнего музея Мосес Путро в Тайпалсаари по адресу Путронниементие 33, 54390 Левянен.

 

Хелена Миеттинен

Председатель правления

Nouse Inkeri ry

+358 41 5455 000

17.vuotias Lyyli karkasi kotoaan Lempaalasta Suomeen 22.6.1929 sisarensa- kanssa. Muu perhe jäi Inkeriin. Kuva on otettu Terijoen karanteenileirillä.

 

Amerikkaan paennut heimosoturi Toivo Vaske rintamalla.